Papillon

Papillon to jedna z najmniejszych ras psów. Jest żywiołowy, odporny i bardzo lubi zabawy na śniegu. Papillon to popularniejsza odmiana rasy, o dużych, odstających uszach pokrytych długim włosem. Odmiana zwisłoucha to phalene. Papillon jest wybitnie inteligentny, nieagresywny, wrażliwy, lubi się uczyć.

Charakter
O papillonie mówi się często, że to duży pies w małym ciele. Jest ciekawski i czujny, mimo niewielkich rozmiarów sprawdzi się więc w roli stróża. Uczuciowy i wrażliwy, bardzo przywiązuje się do opiekuna, źle znosi samotność.

Łagodny i towarzyski, również od gości domaga się pieszczot. Jest dobrym przyjacielem dzieci, ale ze względu na jego niewielkie gabaryty trzeba pilnować, żeby nie zrobiły mu przypadkowo krzywdy.

Chętnie przesiaduje na kolanach i wyleguje się na poduszkach. Nie należy jednak traktować go jak figurki z porcelany. To pies zwinny, skoczny i pełen energii. Sprawia wrażenie, jakby nie był w stanie usiedzieć spokojnie w jednym miejscu. Bez problemu dotrzyma właścicielowi kroku na długim spacerze, a w ogrodzie spenetruje najodleglejsze zakamarki. Większość psów tej rasy doskonale czuje się zimą i lubi zabawy na śniegu.

Nie szkodzi to ani ich zdrowiu, ani bujnej szacie, którą łatwo można doprowadzić do porządku. Dobrą kondycję i radość życia psy tej rasy zachowują do późnej starości.
Papillon nie jest konfliktowy i może dzielić dom z innymi zwierzętami. Wobec obcych psów bywa zadziorny, zwłaszcza gdy są dużo większe od niego. Jest mało kłopotliwy i może mieszkać wszędzie, dobrze się czuje nawet w kawalerce.

Umiejętności
Na dworach królewskich traktowano go jak maskotkę, miał umilać czas właścicielom. Potem był cenionym zwierzęciem cyrkowym. Dzisiaj spaniel miniaturowy to typowy pies do towarzystwa, ulubieniec rodziny. Może uprawiać niektóre psie sporty, np. obedience, taniec z psem czy miniagility.

Szkolenie i wychowanie
Jest inteligentny, chętnie wykonuje polecenia. Pochwała i ulubiony smakołyk są dla niego najlepszą motywacją do nauki. Papillona łatwo wychować, wymaga to jednak konsekwencji ze strony właściciela. Trzeba go traktować łagodnie, ale stanowczo.

Szczenięta potrzebują dobrej socjalizacji, izolowane mogą wyrosnąć na tchórzliwe i nerwowe psy.